Dinsdag 14 januari 2020 – J.heeft een nieuw boek gemaakt met een soort gouaches, hij heeft zelf het pigment en de verf gemend. “een signaal rode vlek” heb ik ergens genoteerd, omdat ik niet vergeten wou hoe prachtig dat pure rood was op dat getinte witte papier. De zon scheen door het raam van het atelier. Gisteren naar West gefietst.
Zaterdag 11 januari 2020 – Als ik ’s nachts niet slapen kan, kijk ik soms tv. Dat wil zeggen ik zoek iets op internet, een flauwe Duitse detective of zo. Maar vannacht liep het anders. Met mijn gedachten bij het wandelen en fietsten was ik op Lenz gestoten, een kort verhaal van Georg Büchner (1813-1837), en vervolgens op een bijzondere film van András Szirtes op youtube.
Vrijdag 10 januari 2020 – Als ik uit het raam kijk zie ik een merkwaardig schitterend beeld. De glimmend witte voorzijde van de gelige lange kale takken van de treurwilg tegen de achtergrond van de zwarte, elegant zwiepende takken van een hoge berk en enkele wat kleinere bomen.
Artis – Donderdag 9 januari 2020 – Het is vanochtend ongemeen warm. Twaalf graden voor de tijd van het jaar, erg zacht. Bij het ochtendkrieken de merel. Opgewonden eksters, kraaien en hier en daar een groene papegaai in de kale bomen. Vooral de treurwilgen aan de rand van het water zijn mooi.
Dinsdag 7 januari 2020 – Ik wandel niet alleen in Amsterdam. Ook andere steden hebben mijn belangstelling al was het maar omdat ik inmiddels een methode heb. Daarom ben ik op een zaterdagmiddag in Rotterdam al enkele keren van het station, over de Erasmusbrug, langs de havenbekkens bij Katendrecht naar Charlois gelopen.
Zaterdag 4 januari 2020 – Te voet. Op de fiets. Of dat ding voor mij werkelijk belangrijk is, vraag ik me af. In het weekend staat het onder de boom voor de deur. Vandaar die witte vlek op m’n jas.
Vrijdag 3 januari 2020 – Wandeling wezen maken. Licht neurotische bezigheid. Ik wandel vooral als ik niet meer verder weet. Ontsnap aan mijn gedachten en computer. Begonnen bij de Nassaukade. Het regent en ik draag een paraplu. Ook in de kou voel ik mijn slijmvliezen.
“Auf die Schiffe ihr Philosophen” roept Nietsche in ‘De vrolijke wetenschap’ (1882). De uitroep werd in de nieuwe Nederlandse vertaling, uitgegeven door Van Tilt vertaalt met, Aan boort!.
“Denk aan het Schip.” Schrijft Foucault.
Ik denk aan de beelden in een documentaire over de Molukse geschiedenis van het kamp. Na onrust en opstand besluit de Nederlandse overheid dat de gezinnen zelf hun geld moeten verdienen. Er zijn kinderen die nu niet voldoende te eten krijgen.
Op vakantie in Drente. Straks komen Brammert en Eldert onder hun grote prehistorische stenen vandaan om te paren met blinde albino pinguïns. Tekeli-li! Tekeli-li! Het waait hard. De lucht is schoon. De bomenrand maakt een vreselijk kabaal.
