Zondag 23 februari 2020 – In de tuin trotseert een kleine papegaai de storm als een torpedo.

Zaterdag 22 februari 2020 – Van een Amerikaans merk. Zwart. In Geleen, Zuid-Limburg gekocht. De waterwerende werking is zo krachtig dat al het regenwater langs afketst en langs mijn lichaam naar beneden druipt. Mijn broekspijpen kletsnat van de voortdurende waterval.

Vrijdag 21 februari 2020 – Tegenover de Waag met op de achtergrond posters met veel oranje – wellicht de palmbomen zonder tekst die ik overal in de stad zie – krijg ik een enorme behoefte aan een sigaret. In de zwarte leren schoudertas tussen de noodzakelijke spullen nieuwe aanwinsten in een blauwwit gestreept papieren zakje: Vagavondi Effecaci van Constanza Candelero en Second thoughts van Angie Keefer.

Donderdag 20 februari – Water. Als je over grachten spreekt in Amsterdam, wordt bijna vanzelfsprekend en altijd naar de grachten van het centrum verwezen. Dit terwijl het water in de buitenwijken, west en oost, zelfs de Bijlmer, Zuid en Noord even indrukwekkend zijn.

Donderdag 20 februari 2020 – Het zal niet de eerste keer zijn dat iemand een rij huizen met een rij tanden vergelijkt, de stad met een mond waaraan hier en daar wat ontbreekt en wordt opgeknapt. Dat is het vervelende van metaforen dat ze vaak stroef, sleets, en maar zelden doeltreffend zijn.

Woensdag 19 februari 2020 – Vannacht heel slecht geslapen. De wolken razen aan de hemel voorbij langs het kleine kale topje iep dat ik vanuit het raam kan zien. Het raam klappert en ik hoor het verkeer op straat. Straks naar de door Rietveld ontworpen villa in de schaduw van de VU, vlak naast de Hortus. Een mooie lange tocht door het park, achter het olympisch stadion door tot aan het Amsterdamse Bos.

Dinsdag 18 februari 2020 – Een vreemde vorm van decorumverlies.

Maandag 17 februari 2020 – Het is vroeg. Vroeger dan gebruikelijk. Het waait niet meer. Nu schijnt de zon. De papegaaien kwetteren en vliegen op uit de bomen die langs het water staan. De bouwactiviteiten zijn al op gang.

Zondag 16 februari 2020 – Gisteren wezen kijken naar ‘Breadcrumps’ van Vincent Vulsma in PuntWG. Er staan drie schermen. Twee daarvan beneden in de beschutte ruimte, één op de entresol. Het duurt even voordat je begrijpt wat je ziet. Een bank en een huiskamer – soms een stukje van de keuken – de camera horizontaal, dan verticaal. Ik neem aan dat het om de huiskamer van Vulsma gaat. Er ligt iemand op de bank. Het zou de kunstenaar zelf kunnen zijn. Weer fragmenten, onaffe beelden, een stuk vloer met speelgoed, een dik boek van een sociaal econoom, marxistische sympathieën.

Dinsdag 11 februari 2020 – Rond vijf uur verlaat ik het Stedelijk Museum. Het uitzicht door de glazen wand van de entree is prachtig, een mooie compensatie voor de bijeengesprokkelde lelijkheid van het plein. De hemel is vol gevarieerde brede, hoge wolken met links het timpaan van het Concertgebouw en dan de fijn getekende dakranden van de negentiende-eeuwse villa’s aan de overkant van het plein. Links tussen het Van Gogh Museum en de Japanse uitbouw zie ik als ik de draaideur door ben nog net een geruststellend groepje bomen.