Marc Nagtzaam,  Zeichnungen / An Index of Notes / Jpeg / Variable dimensions / 2019 – ongoing

Woensdag, 9 december 2020

Dichte mist vandaag. Waarschuwingen. Lichten in het wit in plaats van in het donker.

Bij hoge uitzondering enkele aantekeningen over de fietstochten van afgelopen maandag. Naar Osdorp en terug. Het regent hard. De modernistische gebouwen tonen hun vlakke materialen en kleuren. Beton, plaatmateriaal, transparante kunststoffen, witgeschilderde bakstenen. De vlakken dienen zich dicht bij je ogen aan. Meestal voorzien van graffiti. Omdat de meeste bomen kaal zijn heb je nu goed zicht. De auto’s die voorbij glijden achter de kunstoffen geluidskraag. Vrachtwagens achter ritmische rode en zwarte teksten. Het geluid is hard en dichtbij. Alles is dichtbij in de regen. De natte grond. Het platgereden blad. Het asfalt. De natte stenen. Onder het viaduct door: de stenen en struiken vormen nog steeds een fijne wildernis. Het gebouw aan mijn rechter hand, ik fiets terug de stad in, is een glazen vierkant, zilverkleurig.

In het Vondelpark dat ik wel vier keer door fiets, heen – terug, heen – terug, tel ik de vuilnisbakken. Er zijn vier soorten: een prullenbak groen, kunststof, opgehangen aan een gegalvaniseerde holle buis die zo gebogen is dat de twee uiteinden in de grond kunnen worden geplaatst; een prullenbak staand met aan de voor en de achterkant twee metalen schilden met stekels, erg mooi; een zwarte kunststoffen verrijdbare verzamelbak met een schuifdeksel. Je tilt het over de opening heen naar achteren; een grote donkere kunststoffen bak, hoog, staand voor het glaswerk. De bakken staan in de circa tweehonderd meter langs de geasfalteerde hoofdweg. De prullenbakken staan ook naast de metalen banken. Die banken zij relatief nieuw en voorzien van uitgefreesde bladmotieven, de bladeren van de platanen, de bladeren van ?. Tegen het einde van de middag, als het al weer donker wordt, klaart het op. En Route 142.

EN ROUTE is een experiment waarin herhaling centraal staat. Het is een onderzoek naar de flexibiliteit van taal en de flexibiliteit van de waarneming. Hoe komen schrijven en (voort)bewegen samen als je steeds dezelfde routes neemt? index