Stephan Keppel – Soft Curve /Circular Act. Amsterdam 2019 – 2020. Formaat prints 78 x 114 cm.
Vrijdag, 14 augustus 2020
Zaterdag, 15 augustus 2020
Nieuwe fiets gekocht. Het blijkt een enorme verandering. Na veel wandelen, een tweede verleiding. Fietsen. Fietstocht maken. Eerste de vertrouwde route naar de Haarlemmermeerpolder, breng een bezoek aan het Kunstfort in Vijfhuizen. Het is heet en er is een kans dat het weer om zal slaan. Toch neem ik het risico en ik herinner me de tocht waarop ik door een enorme regebui achtervolgd werd. Ik zag overal regen vallen, maar werd zelf niet nat.
Vanwege de wandelingen neem ik een iets andere route dan normaal. Ik fiets naar de Ookmeerweg en ga vandaaruit steeds rechtdoor, een lange weg langs allerlei nieuwbouw. Ik verbaas me dat ik als ik rechtdoor fiets in Lijnden uitkom. Ik neem de brug over de Ringvaart en fiets door het met loodsen en bedrijfsgebouwen gevulde dorp. Aan de kant van de Ringvaart het pompgebouw waar een restaurant gevestigd is. Alls kunstmatig en groen. Veel populieren en kale graszoden. Ik zal de Ringvaart volgen, buitenom tot aan Vijfhuizen, een route die vertrouwd en heel aangenaam is. De De dijk richting Westrandweg en Zwanenburg, een stuk dat ik ook en met plezier gelopen heb. Fietsen is fijn en gaat snel, maar de weg is tamelijk druk. Er zwemmen kinderen in de vaart met Osdorp op de achtergrond.
Bij Halfweg/Zwanenburg langs de nieuwbouw bij de suikerfabriek. Dan de sterke zoete geur van de broodfabriek. Het wordt steeds leger, er komen meer loodsen, wat industrie en het gras wordt akelig groen. Straks volgt na de snelweg bij Halfweg een tweede groot snelweg knooppunt. Dan neem je de bocht naar Vijfhuizen.Ik drink wat bij het Fort en fiets over de geniedijk verder. De snelweg over, richting hoofddorp. Ik zal achter Schiphol langs terug naar Amsterdam gaan.
Zaterdag bezoek ik samen met J. die graag fietst Ruigoord. Hoewel ik het havengebied regelmatig bezocht, ben ik nooit bij Ruigoord geweest. Nooit door het dorp gelopen. Nooit op de dijk erom heen. Dit gebied met de leegtes onder de snelweg die op hoge pilaren staat, en de voor toeristenbussen en festivalgangers bestemde parkeerplaatsen en gebieden, is precies het deel van de Randweg dat ik niet gewandeld heb. We kijken tussen het bos van snelwegpilaren door, fietsen langs eeuwig saaie witte loodsen, en lege velden die zijn klaargemaakt voor nieuwe parkeerplaatsen en nieuwe loodsen. Veel prille natuur gaat verloren. Niet door de droogte, maar door het rigoreuze snoeien dat voor al deze loodsen, distributieloodsen, serverloodsen nodig is. Er gaat heel snel, heel veel oppervlak verloren. De stukjes waar informatie over in de krant komt, een stukje Lutkemeer, een stukje Brettenpad, is niets in vergelijking met de wilde grond die hier door grove schovels en bosmaaiers plat en leeg wordt gemaakt.
Dan Ruigoord. Het Oog is weer begroeid. We plaatsen de fiets tegen een rood-wit spoorhek en sjouwen door de hoge planten. Veel roestrode veldzuring en bijvoet. Er vliegen veel mooie vlinders rond, zandoogjes, jacobsvlinder, bruine blauwtjes, blauwtjes. Dan lopen we over de dijk langs de havens en de schepen. Je kunt zo in het water stappen, De bemanning verlaat het schip niet, zegt J. en je kunt zien hoe de kaderand met chemisch spul wordt schoongehouden. Grote containers op de achtergrond. We lopen door het hoge gras en krijgen rode voeten. Vragen ons af of dit cacau van de overslag is of stuifmeel van een plant. Dan lopen we door het hippiedorp en fietsen we terug. En Route 111.
EN ROUTE is een experiment waarin herhaling centraal staat. Het is een onderzoek naar de flexibiliteit van taal en de flexibiliteit van de waarneming. Hoe komen schrijven en (voort)bewegen samen als je steeds dezelfde routes neemt? index
