Marc Nagtzaam,  Zeichnungen / An Index of Notes / Jpeg / Variable dimensions / 2019 – ongoing

Woensdag 10 juni 2020

Bulldozermentaliteit: het laat me niet los dat er zoveel vernietigd wordt. Mooie beloftes van nieuwe huizen, nieuwe autowegen, nieuwe groenvoorzieningen, nieuwe kinderspeelplaatsen, sportvelden, nieuwe economie, nieuwe welvaart. En ondertussen wordt de grond opgehoogd, doorboord, ondermijnd, schoongewassen, volgepompt, leeggehaald, bemest, gestoomd, vol zand gestort dat aan de kust van West-Afrika wordt gehaald; het wordt betegeld, geasfalteerd, vol huizen, windmolens en hele grote loodsen gezet. Er wordt niet eens de suggestie gewekt dat er voorzichtig wordt gedaan. Er is een bestemmingsplan. Daar ga je slim mee om. Een ruil. Een boekhoudkundig principe. Er wordt met posten geschoven en met kaders gespeeld. Ze worden verruimd en versmald.

Ik ben moe en will op andere gedachten komen. Daarom maak ik een wandeling door het Vondelpark. Het groene park is een ontmoeting met het grote niets dat zich ergens tussen handeling en gebeurtenis bevindt. Het niets dat zoek raakt in de ordenende activiteit van mijn gedachten.

Ik loop binnendoor over kronkelende paden die vaak onverwachts langs de vijvers gaan. Alles vertrapt en betreden, denk ik als ik onder de groene struiken door naar de zwarte grond kijk. Hier hebben mensen gezeten en geneukt, zijn binnendoor gegaan en hebben zich verscholen, gepist en gekakt misschien, weer schoongemaakt en opgeruimd door de mensen van de stadsreinigingsdienst. Voordat de spelende honden komen, die van verre ruiken dat hier iemand op zijn hurken zat. Ze eten het op. Ze liggen erin. Oud wolvengedrag, heb ik gelezen.

Het is mooi weer. De parkactiviteiten komen op gang. Er wordt gerend en vreselijk hard gefietst. De mensen met het electrische vehikel, de mensen met racefietsen, de mensen met de grote electrisch voortgedreven familiefiets, een bak aan de voorkant die als buffer dient en altijd vooruit geschoven wordt. Ik wijk uit voor een jogger, die zich met een ernstig bezweet gezicht een weg baant door het park.

Bij het openluchttheater ga ik zitten. De metalen kap zit onder de grafitti. Het plein is geasfalteerd. Hier kom ik vrijwel nooit. Nu besluit ik op de hoek op het muurtje te pauzeren, een flesje water in mijn hand. Rechts van mij een kleine groep mannen met en zonder scootmobiel en fiets. Ze draaien harde rasta muziek en drinken bier. Een man met drie halve literblikken in zijn broekzak tikt een ander op de schouder, Hij groet. Een jongen op skeelers tikt een voetballer tegen het been. De mannen geven hem lachend wat aandacht en voetballen verder.

Tegenover mij maakt een groep sporters zich klaar voor een les. Ze zijn ongeveer zou oud als ik. De gedachte dat ze jonger zijn verwerp ik. Ik kijk naar de bewegende lichamen. Een magere vrouw met gespierde armen, lang shirt over de billen, een wat meer gevulde vrouw met een strak T-shirt aan. Mannen met gespierde kuiten in het zwart en een motoriek die aangeeft dat ze voortdurend grappen maken.

Het park is groen. Prachtig. Prachtig. Ik wandel door de rozentuin. De bloemen in de hoekige, betonnen compartimenten zijn grotendeels uitgebloeid. Bij de oudere struiken puilen de bloemen over de rand. Dan loop ik in het versnipperde zonlicht verder in de richting van de rode beuken. Een groepje van vijf of zes. Het blad is roder dan dat van andere beuken. De randen van de bladeren krullen op. Er ligt een composthoop in het donker.

Dan kom ik kom lang enkele moerascipressen. Ik kijk naar het volle kleine eiland in de vijfer en verheug me over de treurwilgen en de fonteinen. Ze spuiten soms even alleen, stuk voor stuk, dan weer gezamenlijk. Aan de rand van het water staat de grote klit. De plant komt tot bloei. Ik volg het blad al vanaf het moment dat het herkenbaar tussen het groothoefblad stond. En Route 98.

EN ROUTE is een experiment waarin herhaling centraal staat. Het is een onderzoek naar de flexibiliteit van taal en de flexibiliteit van de waarneming. Hoe komen schrijven en (voort)bewegen samen als je steeds dezelfde routes neemt? index