Marc Nagtzaam Zeichnungen / An Index of Notes / Jpeg / Variable dimensions / 2019 – ongoing

Maandag 23 maart 2020

’s Ochtends, een uur of acht. Helder weer en Koud. Het meeste vuil op straat komt van kleine verbouwingen. Een zilverkleurige ijskast, hoger dan gewoonlijk, de achterkant opengebroken wellicht om er verkoopbaar materiaal uit te slopen.

Het zijn er veel. De verbouwingen tegenover elkaar in de parallelstraat waar ik dagelijks kom. Het pand op de hoek waar ik al een week of acht geleden de schilders binnen zag staan is bijna klaar. Ook de raamkozijnen glanzen. De grote verbouwing er tegenover ligt nog stil. Er is een enorm groot gat, een verdieping of twee diep waar ooit de vloer is geweest. De zwarte auto’s van de funderingsfirma zullen nog wel een keer of wat terugkomen. Het puin is gedeeltelijk opgeruimd. Er staan twee nieuwe containers vlak naast elkaar. Vlak naast het pand zijn drie andere huizen in de steigers gezet. Het witte doek slaat en klappert. .

Stuk verderop op de route: een zwart sleutelkastje aan de deur. Daar wordt hout naar binnen gehesen. Een man zit geknield op straat en maakt de planken aan de touwen vast. Hij kijk naar boven, waar op een balkon zijn partner staat en maakt een mal geintje. Hij lacht als een geit.

Straks fiets ik door het park, richting de plas, waar aan het vierkante water de hoge flatgebouwen staan. Door het heldere weer lijkt het glazen gebouw recht vooruit de kleur van de hemel aan te nemen. Toch wordt het niet onzichtbaar.

Het water is opmerkelijk donker en schittert als een harde donkerblauwe saffier. Door het ijle groen van de bermen ernaast lijkt het bijna zwart ijs.

Op de Nassaukade motorrijders in zwarte leren pakken en helmen met vleugels erop. Ze maken veel lawaai en rijden harder dan gebruikelijk.
Kleine zwarte vleermuizen vliegen vanaf de iepen in de richting van het raam. Ze maken rondjes  zonder zich te stoten. En Route 57.

EN ROUTE is een experiment waarin herhaling centraal staat. Het is een onderzoek naar de flexibiliteit van taal en de flexibiliteit van de waarneming. Hoe komen schrijven en (voort)bewegen samen als je steeds dezelfde routes neemt? index