Marc Nagtzaam, Zeichnungen / An Index of Notes / Jpeg / Variable dimensions / 2019 – ongoing
Maandag 18 mei, 2020
Fietstocht rond Sloterplas. Het is mooi weer. Nog niet heel erg warm en het waait. De bomen groen, je kunt nu goed zien hoe hoog ze zijn. Hoger dan de zes verdiepingen hoge flats: een puntig dak. Ze toornen uit boven de vier kleine huisjes langs de rand van de weg. Bejaardenwoningen, kabouterhuisjes zoals ze veel langs de route staan: mee-ontworpen met de flatjes, hun plaatsing rond het grasveld, grotendeels openbaar toegankelijk nu ook vaak besloten. De tuintjes van de kabouterhuisjes, gemaakt uit platen (lijkt het): vier rechte muren, één plaat voor het dak, maar wel een beetje schuin (Als de huisjes in de vakantieparken in Drenthe, of de betonnen huisjes voor arbeiders / wijnverbouwers in Hongarije.)
Mijn huid is schraal, de binnenkant van mijn neus doet pijn: pollen. Ik denk aan de wuivende weiden buiten de stad. Vaal rood van de zuring, een zweem van grijs wit, de pluimen van de grassen. Sommige taluds zijn volledig begroeid met taaie margrieten, dat vreemde prototype van een bloem. Anderen zijn schraal, met enkele laatste koolzaadbloemen (geel); volwassen distels, heel hoog, donkergroen met zwarte bontkragen van de luizen en een donkerpaarse bloem bovenop; maar vooral inmiddels veel klaprozen, oplichtend in het groen.
Ik fiets snel door, eerst langs de overtoom: een ochtend-drukke straat. Probeer langs auto’s te rijden – op de straat links naast mij, op de stoep – en slalom langs andere fietsers. Jonge meisjes bellend, jonge jongens hand in de zak, nonchalant versnellend in een wedren met enkele motorrijders in zwart leer, mat, gezicht achter de plexiglazen schermen van hun helmen. Ze ronken, één maakt zoiets wat ze een wheely noemen. Dan snel bij het mooie betonnen gebouw, ooit de showroom van een autoverkoper, toen galerij voor sportschoolapparatuur, koffiedrinkende studenten, de hoek om naar de Schinkelbrug. Het Vondelpark is weer open, zie ik met een schuine blik.
Rechtdoor, steeds rechtdoor: langs het Rembrandtpark, lang de schaduwrijke kinderspeelplaatsen, langs de nieuwbouw en het dorre gras (een oever, de Saskia van Uylenburgkade). De rode fietspaden zijn leidend. Een witte streep scheidt mij van het tegenoverliggende verkeer. En Route 88.
