Stephan Keppel – Soft Curve /Circular Act. Amsterdam 2019 – 2020. Formaat prints 78 x 114 cm.
Zaterdag 22 februari 2020
Van een Amerikaans merk. Zwart. In Geleen, Zuid-Limburg gekocht.
een Amerikaans bedrijf dat gespecialiseerd is in producten voor de avontuurlijke buitensporter (…). Het merk richt zich op verschillende doelgroepen, waaronder studenten, bergbeklimmers, wandelaars, wintersporters en atleten in uithoudingssporten.
Aldus Wikipedia
Of het de juiste maat heeft is niet duidelijk. Ik heb altijd vermoedt dat ik wellicht een miskoop deed, die desalniettemin een groot succes werd. De mouwen zijn te lang, komen tot halverwege de hand en moeten worden omgeslagen, een centimeter of vier. De rest zit los en hangt tot op mijn kuiten. Twee lagen dik, een buitenjas met capuchon en een losse gevoerde binnen-jas. Heel handig, hoewel ik er nooit gebruik van heb gemaakt.
Het is een functioneel object, een beweeglijke huls, een tweede huis dat alles beschermt en beschut, de wind en regen buitensluit en het formaat is handig, ik kan er zonder moeite een colbert met schoudervulling of een dikke trui onder dragen. Eigenlijk wist ik niet dat een jas zo sterk kon zijn. Ik merkte het pas op een fietstocht naar Haarlem.
Het regent heel erg hard en het stormt. Gebogen op de fiets, langs de Haarlemmerweg, langs de plek waar de kunstenaars wonen die iets met keukens doen (althans dat suggereert hun naam), aan de biologische boomgaarden en duurzame uitprobeer huisjes voorbij, langs de oude leegstaande boerderij. Terwijl over de tweebaansweg aan de andere kant van de afrastering lange rijen auto’s voorbij glijden. Een capuchon, de elastieken met de klosjes vastgesnoerd over mijn kin. De rits tot aan de bovenkant van de kraag omhoog. De capuchon heeft een klein luifeltje. Daar kijk ik onderdoor: Ik zit droog in mijn tent en fiets en kijk naar buiten.
De waterwerende werking is zo krachtig dat al het regenwater langs afketst en langs mijn lichaam naar beneden druipt. Mijn broekspijpen kletsnat van de voortdurende waterval. Net ontdekt en nu al fout: Die uitstekende waterdichtheid heeft ook een nadeel te hebben die perfluorooctanoic acid heet. PFAS, een spul dat PFOA, PFOS of GenkX kan heten en volgens het RIVM 3997 andere namen. Niet oplosbaar, niet afbreekbaar. Het RIVM heeft er naast Corona en stikstofdeken, een apart voorlichtingsblokje voor.
De kleine waterval die nu ook mijn enkels en schoenen bereikt spoelt die spullen uit mijn jas en neemt ze mee de grond in. Hoe gevaarlijk dat is, is niet helemaal duidelijk. In het RIVM rapport wordt het gevaar gemeten in termen van het gewicht van de lever van mannelijke proefratten. Wat zegt dat over mij?
Mijn jas is oud. Alle waterwering uitgespoeld, alle trots en functionaliteit verdwenen. De aangename stijfheid die er vorm aan gaf is verleden tijd, evenals de statige matte glans van het materiaal. Het glimt nu vettig rond mijn kont waar het ding het zadel schuurt. Bij een beetje forse bui is de binnen-jas doorweekt. Zelfs de spullen in de binnenzakken zijn niet meer veilig voor het water. Toch zal ik dat gerimpelde, naar de inhoud gevormde vod nog een tijdje gebruiken en bewaren. En Route 37.
