Marc Nagtzaam, Zeichnungen / An Index of Notes / Jpeg / Variable dimensions / 2019 – ongoing
Zondag, 15 oktober 2020
Ik had al geconstateerd dat de liftschachten er stonden, bij de nieuwbouw bij Tripolis. (Tripolis-Park). Een goede aanleiding om er te gaan kijken. Wandel via de Kostverlorenkade naar het Jaagpad. Het is volop herfst. De meeste bomen hebben tweederde van hun blad verloren, de iepen, de populieren, sommige esdoornsoorten met hun vuurrode blad, ander bomen zijn als helemaal kaal. Toch ligt er minder blad dan ik verwachtte. Misschien is het weggevoerd met de nachtelijke stortbui. Ik werd er wakker van. Gegorgel en getrippel op het dak, een vogel in nood? Een vleermuis?
De wilgen zijn nog groen, maar door de bank genomen wordt de bomenwereld donkerder. De takken laten licht door en de dikke knoedels van de klimop zijn weer beter te zien. Het hele prachtige donkere groen van de coniferen. Het jaagpad is smal. Ik houd van het kleine stuk bij het jarenzestig kantoorgebouw achterlangs, van waaruit je de tramremise aan de overkant van het water goed kunt zien. Een kleine kaderand. Soms broeden er koeten op een wiebelig nest. Nu al lang vertrokken. Het kleine natte veld dat het pad langs de woonboten van het fietspad scheidt is ingestort. Het riet ligt plat. De regen heeft de droge waterplant neergeslagen. Bij de kleine begraafplaats ruikt het mossig.
Bij de ophaalbrug over de Schinkel kan ik de liftschachten voor de eerste keer zien. Achter mij het kleine industrie en bedrijventerrein in de oksel van de A10. Er is een haventje en veel leegte. Het geluid van de A10 draagt ver. Gedender van de treinen. Getrommel van de Metro en een enorme stroom auto’s op asfalt. Hier en daar kan je ze zien. De liftschachten van de Tripolis Nieuwbouw in de verte, tegen de achtergrond van de andere hoogbouw van Zuid. Ik zie de witte getordeerde hoogbouw die bij de Parnassusweg staat, daar waar het treinplatform vernieuwd is; de blauwe en de bruine gebouwen, heel klein. Ik wandel naar een uitbouw bij de sluis. Kijk even naar de brug over het water naar de Nieuwe Meer, waar de A10 overheen gaat. Afgeschermd door kunststoffen schuttingen, melkwit, bekladt. Schaduwen schieten langs.
Dan wandel ik via de woonboten buurt naar een pad langs de A10, een olifantenpaadje dat de nieuwbouw van de zijkant nadert. Het gras staat hoog. De planten zijn hier en daar droog. De lucht is loodgrijs maar het regent niet. Straks zal uit één enkele hoge zwarte wolk wat regen vallen. Daarna klaart het op.
—
Het Vondelpark in avondrood. De lucht is geweldig. Een grote oranje zon onder witte wolken aan de horizon links, in de richting van Amsterdam West (Ik loop weer naar huis toe) met daar boven Biedermeier blauw, azuur, heel licht en oranje. De natte stammen van de kalende bomen zijn zwart. Kleurt mooi bij het rood en het geel aan de bomen en op de grond. Andere stammen zijn glanzend groen vol mossen en korstmossen, glad, misschien zelfs slijmerig. Het park is vol en toch stil: Glorieus. Door de vele regen is het gras fris groen. Zelfs de meidoorn wordt geel en verliest het blad. Hier en daar een droge grote klis. De vogels kwetteren, papegaaien, Vlaamse gaaien, merels, en Nijlganzen. Bij het plein met de vijf platanen cirkelt in de avonduren een kleine vleermuis. Het beestje steekt zwart af tegen het gele bladerdek en scheert vlak langs de bakstenen muren. En Route 129.
