Vorige week vrijdag 26 augustus opende op de Zuidas in Amsterdam ‘Palace  Ruin’ (2016) van James Beckett (1992, Zimbabwe). Hij maakte een installatie van een mythologisch stukje Amsterdamse architectuur, namelijk een reconstructie van een deel van het Paleis voor Volksvlijt dat ooit op het Frederiksplein heeft gestaan – Daar waar zich nu de Nederlandse Bank bevindt. De laat negentiende-eeuwse constructie van gietijzer en glas, gebouw tussen 1859 en 1964, was geënt op Christal Palace in Londen en het Grand Palais in Parijs. In 1929 brandde het volledig af. Beckett maakte een verkleind model van de rokende ruïne en plaatse de zwarte constructie met de verticale pilaren tussen de hoge glazen torens op het plein.

Het levert een spannend werk op. De ruïne is een folly die bijna komisch met de kolossale behuizingen van de grote bedrijven en de financiële sector communiceert. Het heeft ironische tendensen en becommentarieerd. Beckett, geïnteresseerd in de vroege industrialisatie, laat zien dat droom van glas in rook op kan gaan. Via de relatie met de Joodse arts Samuel Sarphati (1813-1866) verwijst hij ook naar de sociale geschiedenis van Nederland. Sarphati zette zich als een van eersten in voor een beter leven voor de arbeider. Hij stichtte een broodfabriek, zodat het eten goedkoper en hygiënischer zou zijn en richtte de Vereniging van Volksvlijt op. Deze vereniging zou de bouw van het paleis mogelijk maken. Met andere woorden, je kunt ‘Palace Ruin’ ook lezen als een verwijzing naar de hoop op sociale verbetering en de teloorgang ervan.

De komende weken vindt er iedere vrijdag een programma plaats over nieuwe architectuur.

14.o8.2016 – 14.09.2016|Palace Ruin |James Beckett |Petra Heck