Punt WG is een alleraardigste kunstruimte, gevestigd op het WilhelminaGasthuisTerrein in Amsterdam. Misschien moet je even zoeken naar het paviljoen omdat het via een ietwat verwilderde tuin toegankelijk is, maar het loont. In de kleine ruimte met openslaande deuren is bij tijd en wijlen een aardig programma te zien. Tot en met 9 oktober is dat de expositie ‘Curved Side Down’ van Marleen Sleeuwits en Femke Dekkers. Radek Waanja nodigde hen uit om  de kleine ruimte te verkennen.

Sleeuwits en Dekker zijn fotograven die het medium om een wonderlijk formele manier gebruiken. Niet als instrument om de werkelijke, eventueel versluierd door strijk- of tegenlicht te verbeelden, maar voor een ruimtelijk onderzoek.  Sleeuwits doet dat glanzend. Ze heeft een zekere voorkeur voor  soms suikerzoete kleuren. De beelden op de foto spatten je tegemoet.  Ze bekleedt de ruimte als het ware met geometrische vlakken, waardoor een lichtend effect ontstaat, dat van grote invloed is op de manier waarop je het beeld en / of de ruimte ervaart. In dat opzicht zet ze de onderzoeken van minimalisten als Dan Flavin en Donald Judd voort die zoals bekend de wisselwerking van mens, kunst en ruimte onderzochten. Dekker gaat heel anders te werk.

Ook Dekker onderzoekt de ruimte, maar zij benut meer klassieke schilderkunstige effecten. Ze gebruikt eenvoudig karton wat met roetzwarte vlekken beschilderd wordt. Het effect is even ruimtelijk, even licht ook, maar refereert veel sterker aan klassieke schilderkunst. Dat wil zeggen aan werk van kunstenaars die verf en kwast hanteren.

Voor degenen die nog regelmatig te maken hadden met schilderkunst en de moderne beschouwingen over de ruimtelijke effecten die een schilder met verf , kwast en spatel kunnen bereiken is wellicht al duidelijk dat wat Sleeuwits en Dekker doen, daar in zeker opzicht de omkering van is. Om op de foto de juiste tactiele en ruimtelijke effecten te bereiken, moeten zij eerst een ruimtelijke installatie bouwen die werkelijk 3D bestaat. De foto maakt de installatie ‘plat’. In de schilderkunst werd enkele eeuwenlang precies het omgekeerde nagestreefd. Door de heel verschillende opvatting van kleur en structuur is de samenwerking tussen beide overigens zeer interessant. Het is bijzonder om te zien hoe zij de fijne lichte ruimte op het WG-terrein ervaren hebben. Tot slot nog even over Sleeuwits die naast enkele fotowerken en de installatie ook een prachtige uitgave van Onomatopee in Eindhoven toont. In die ruimte heeft op dit moment ook een solo-expositie:  .

Curved Side Down│ Marleen Sleeuwits en Femke Dekkers │PuntWG Amsterdam │ 14-9 t/m 9-10-2016
On the Soft Edge of Space│Marleen Sleeuwits │Onomatopee Eindhoven │tot 30-10-2016