Stephan Keppel – Soft Curve /Circular Act. Amsterdam 2019 – 2020. Formaat prints 78 x 114 cm.
Maandag 17 februari 2020
Het is vroeg. Vroeger dan gebruikelijk. Het waait niet meer. Nu schijnt de zon. De papegaaien kwetteren en vliegen op uit de bomen die langs het water staan. De bouwactiviteiten zijn al op gang. Achter de verlichtte ramen wordt aan het interieur gewerkt. Ze laten de oorspronkelijke deurlijsten in takt. Er is een boormachine te horen. In het tweede stuk straat staat een rode kraan midden op straat. Er moet waarschijnlijk iets over de hoge huizen heen gehesen worden. Een man is bezig om een groot stuk stoep met een rood-wit waarschuwingslint af te zetten.
Kleine witte wolken in de lucht. Ze drijven heel snel voorbij. Zo nu en dan een forse rukwind. Je zou kunnen denken dat de eenvoudige herhaling van handelingen en constateringen altijd belangrijk is geweest. Een geruststellend spel te spelen om de zenuwen enigszins te kalmeren of, zoals ergens te lezen was, een constructie die het driftleven controleert en ingekaderd, maar dat is niet waar. Ondanks het gegeven dat de dingen die er nu zijn toen ook waren – In huis; de stoelen, bank, de kasten, boeken, de sculpturen, keramiek, de vorken, messen, lepels, zelfs de oude vuilnisbak. Op straat; de verkeersborden, de stoepen, de bomen, de huizen – was het destijds veel onstuimiger. Destijds leek het onvoorspelbaar. Nu pas is het van belang dat alles steeds hetzelfde is. En Route 31.
