Stephan Keppel – Soft Curve /Circular Act. Amsterdam 2019 – 2020. Formaat prints 78 × 114 cm.

Maandag 10 februari 2020

J. heeft gedroomd over kruispunten. De ene weg ging open als het verkeer van de andere weg door moest rijden.
“Ik dacht nog”, zegt hij: “Zou een viaduct niet efficiënter zijn?”

De storm is geluwd en het weer blijft onrustig. Er zijn fietsen en scooters omgewaaid. In het Vondelpark wordt al vroeg opgeruimd. Een man met oorbeschermers bediend een hakselaar. Een wagen veegt. Er lopen circa 20 toezichthouders rond in kleine groepje van vijf of zes man en vrouw.

De eilanden in de vijvers van het centrale park lijken op dodeneilanden. Meerdere stammen van verschillende hoogte volledig begroeid met klimop. Soms herinnert alles in het park aan doden en dood. Als het dóórnat in de mist ligt bijvoorbeeld. De stadsgeluiden dringen niet meer door. Dan merk dat het park veel lager ligt dan de rest van de omgeving. Ook hier moet gepompt worden.

Als ik aan de andere kant van de Schinkel langs de Theofiel de Bock straat fiets, lijken de De Bockesprong (een lagere school), het hoge jaren zeventig gebouw van het Wereld Fashion Center, en een bleek gebouw – het zou Klein Manhattan kunnen zijn – als een blokkentoren, recht boven elkaar te liggen. Zichtlijnen. Als je in beweging bent, zijn het rare dingen. En Route 27.

EN ROUTE is een experiment waarin herhaling centraal staat. Het is een onderzoek naar de flexibiliteit van taal en de flexibiliteit van de waarneming. Hoe komen schrijven en (voort)bewegen samen als je steeds dezelfde routes neemt? index